Geometrische patronen worden van oudsher gebruikt als symboliek en voor het overdragen van geheime kennis. Lincoln verdiepte zich voornamelijk in het pentagram, de vijfpuntige ster. Deze heeft hij aangetroffen in het schilderij van Poussin en in het kleine document. Ook in het landschap rond Rennes-le-Château trof Lincoln geometrische patronen aan, meestal gevormd door kerken en kastelen. Niet alleen vond hij een pentagram, maar ook stuitte hij op meer complexe figuren.
Dalle de Coume Sourde.
Een verwijzing naar de geometrie staat ook in het boekje "Le Trésor Maudit": de "Dalle de Coume Sourde". Het is een inscriptie, bestaande uit een geometrisch patroon met een Latijnse tekst. De vrije vertaling luidt: "De lijn in het midden waar de kleine lijn de M snijdt". Deze "Dalle" zou later een sleutelrol in mijn speurtocht vervullen…
 Pentagram |
 Pentagram en Davidster |
 Dalle de Coume Sourde |
Het mooiste geometrische patroon dat ontdekt werd (nota bene pas 700 jaar na de bouw ervan!) is de driehoek, waarvan de hoekpunten bestaan uit de kastelen van Blanchefort en Arques en de kerk van Peyrolles. Hiermee eindig ik deze reeks ontdekkingen die door anderen gedaan zijn, want dit laatste patroon werd (onbedoeld) het beginpunt van mijn eigen onderzoek.
 |
De driehoek PBA (Peyrolles-Blanchefort-Arques) is het uitgangspunt voor Deel 4: Eigen onderzoek |
Deel 3 - Hoofdstuk 10: Geometrie. (complete tekst)
Blijkbaar speelt de geometrie in het Verhaal een belangrijke rol. We komen het immers iedere keer weer tegen. De geometrie in zijn algemeenheid kan voor diverse doeleinden gebruikt worden. Niet alleen voor puur wiskundige berekeningen, maar ook voor het overbrengen van geheimen en voor het vormen van symbolen. Esoterische en occulte groeperingen maken maar wat graag gebruik van de diverse patronen. Doet men er tegenwoordig nogal geheimzinnig over, in de middeleeuwen hielden vele wetenschappers zich hier mee bezig. Zo was voor mystici in de middeleeuwen de planeet Venus het symbool voor Maria Magdalena. Deze planeet komt in zijn baan om de zon op vijf gelijke tijdstippen in één lijn te staan met de zon en de aarde. De denkbeeldige verbindingslijnen van die momenten vormen een vijfpuntige ster, een pentakel genoemd. De verbindingslijnen van deze pentakel vormen een pentagram. Op deze manier wordt het verband gelegd tussen Maria Magdalena en het pentagram. Maar ook bestaat er een verband tussen Maria Magdalena en Rennes-le-Château, getuige de naam en de decoraties van de kerk, de naam van de toren en de Villa, de tekst van de documenten, etc. Volgens Henri Lincoln is het daarom onmiskenbaar dat het pentagram het onzichtbare symbool is van het Mysterie. Het is volgens zijn analyse verborgen in het eerste document en volgens professor Conford is het ook gebruikt voor het schilderij van Poussin. Een nieuwe vondst van nóg een pentagram was het volgende bewijs van deze theorie.
Geografische geometrie.
Professor Conford stelde Henri Lincoln voor om de kaart van het gebied rond Rennes-le-Château te controleren op pentagonale vormen. Beginnende bij het dorp zelf, vond hij een driehoek bestaande uit de kastelen van Rennes-le-Château, Blanchefort en Le Bézu. De hoeken waren dusdanig (36°-72°-36°) dat er wel een pentagram moest bestaan. De andere twee hoekpunten waren derhalve snel gevonden. Het waren de toppen van de bergen La Soulane en de Serre de Lauzet. Volgens Lincoln moet dit "Pentagram van de Bergen" in vroegere tijden als een Tempel hebben gefungeerd. Met het gebied rond Rennes-le-Château is duidelijk iets bijzonders aan de hand is. De streek is bezaaid met kerken, kastelen en ruïnes. Binnen een straal van zo’n 10 kilometer rond het dorp bevinden zich ongeveer 35 kerken en 15 kastelen! Op het eerste gezicht staan ze willekeurig op de kaart, maar bij nauwkeurige bestudering blijken de locaties en onderlinge afstanden zeer bewust gekozen te zijn. Vele afstanden zijn gelijk en vaak staan de gebouwen in een wiskundig patroon. (In de bijlage heb ik een aantal afstanden op een rij gezet, gebruik makend van kaart nummer 2347 OT Quillan, van het Institut Géografique National.) Een mooi voorbeeld van deze bijzondere positionering is de cirkel die op deze kaart getrokken kan worden met de kerk van Espéraza als middelpunt en een straal van 18,65 centimeter*. Hierop komen vier kerken te liggen: de kerken van Les Sauzils, St.Ferriol, Granès en Coustaussa. Ook de ligging van deze kerken op de cirkel is niet toevallig: er kan een hexagram, oftewel een Davidster, mee geconstrueerd worden. Ditzelfde teken, ook wel Zegel van Salomo genoemd, kan men ook zien op de grote ronde zijramen van de kerken van Limoux en Alet-les-Bains. In de St.Vincent kathedraal in Carcassonne is in een van de ramen het andere teken, de vijfpuntige ster, te zien. Zijn het verwijzingen naar dit patroon op de kaart?
* Volgens Henri Lincoln is de afstand 18,67 centimeter.
De Dalle de Coume Sourde.
Nog een verwijzing naar het belang van de geometrie is de zogenaamde "Dalle de Coume Sourde". Deze dalle (steen) zou in 1928 gevonden zijn door de al eerder genoemde amateur-archeoloog Cros. De vindplaats was vlak bij de huizengroep "Coume-Sourde", ten zuidwesten van Rennes-les-Bains. Ook aan de echtheid van deze steen wordt vaak getwijfeld, aangezien niemand hem ooit heeft gezien. Wel heeft Cros een beschrijving en een tekening van de inscripties ervan gemaakt. De inscriptie bestaat uit een gelijkbenige driehoek met daarbinnen een kleinere gelijkbenige driehoek. Op de middellijn staan twee Tempelierskruisen. Binnen de driehoek staat een Latijnse tekst: "IN MEDIO LINEA UBI M SECAT LINEA PARVA": "De lijn in het midden waar de kleine lijn de M snijdt".
Verder zien we "P.S" en "PRAECUM", dat we al eerder waren tegengekomen, en tenslotte de woorden "SAE" en "SIS". Helaas heeft nog niemand voor deze laatste twee woorden of afkortingen een verklaring kunnen vinden. Het belang van de inscripties blijkt alleen al uit het feit dat ze gepubliceerd zijn in (alweer) "Le Trésor Maudit".
Tot slot.
De laatste ontdekking die ik wil noemen - ten minste, die zijn gedaan door anderen - is een zeer fraaie. Ik heb u in de inleiding al gezegd dat ik iets tastbaars nodig heb om overtuigd te raken. En zeer overtuigend is een driehoek, gepubliceerd door Andrews en Schellenberger, met als hoekpunten het kasteel van Blanchefort, de donjon van het kasteel van Arques, en de kerk van Peyrolles. Deze gebouwen zijn zodanig geconstrueerd dat er een "perfecte" driehoek ontstaat van 30° - 60° - 90°. Dit prachtige geometrische patroon, voor iedereen op eenvoudige wijze te controleren op de kaart, kan onmogelijk op toeval berusten. Daarvoor is het té perfect. Vandaar dat ik in het najaar van 1998 besloot om mij hierin verder te gaan verdiepen. Met alle gevolgen vandien...